Yaşamak, canlı hissetmek

    Seni neyin beklediğini bilmediğin yollara çıktığında oluşan endişenin yerini o yolda yaşanacakları deneyimledikten sonra gelen sakinlik ve artısıyla, eksisiyle kattığı onca şey karşısında duyulan şaşkınlık karşısında bazen “vay be” diyorum. Neler geldi geçiyor. Her duygunun önemli olduğunu düşünüyorum bu yüzden. Sanki bu şekilde canlı hissediyor insan.

Bu ara “canlı hissetmek” kavramını da sık kullanıyorum. Çünkü inişli-çıkışlı olan bu hayatta karşına çıkan her şeyin (iyi veya kötü) sonunda onu aşmış olmak, heybeye koymak kısacası kendine bir şey daha katmak sanırım heyecanlı ve dinamik hissettiriyor. Hayatı romantikleşmekten hiç vazgeçmeyeceğim sanırım. Mutluluklar da, üzüntüler de, sevinçler de, endişeler de kendimize ait. Zaten bu yüzden çok kıymetli. Çünkü bizim.❤️